“Ik werk graag met mensen die gaan voor kwaliteit, die zich willen inzetten voor goede dingen!”
In mijn werk ben ik altijd al bezig geweest met ontwikkelen en vernieuwen. Ik help mensen bij verschillende projecten maar vooral projecten in de zorg en het sociale domein. Maar ik hoef niet persé kennis te hebben van de branche waarmee ik werk. Ik help mensen door te laten zien waar ze goed in zijn of waar iemand juist hulp bij kan gebruiken. Ik ben van nature rustig. Ik neem tijd om goed te luisteren en mensen individueel te bevragen. Ik probeer samenhang te creëren, laat gas terugnemen als het nodig is of moedig juist aan om meer op de voorgrond te treden. Op die manier starten we samen een zoektocht naar wat de groep nodig heeft om een project te laten slagen. Iedereen heeft zo zijn eigen talenten en als je die verschillende talenten kunt combineren dan werkt het. Op die manier help ik initiatiefnemers op weg. Daarbij kijk ik ook naar de behoefte van de klant en de haalbaarheid van wat ze willen realiseren.”
Burgerkracht Limburg en Groeikr8
Initiatiefnemers op weg helpen. Dat is precies wat Geert gaat doen bij de pilot van Burgerkracht Limburg: Groeikr8. Limburgers die een goed idee hebben bijvoorbeeld om de leefbaarheid in hun wijk of regio te vergroten krijgen de kans om met hun initiatieven en elkaar aan de slag te gaan. Dat gebeurt in vier fysieke sessies en vier online vraagbaak sessies onder leiding van Geert. In acht maanden tijd worden acht startende of lopende initiatieven samengebracht. Het programma start op 1 september 2023 en loopt tot en met april 2024.
“Mensen die twijfelen wil ik vooral aansporen om mee te doen. Ga de uitdaging aan! Samen kunnen we veel bereiken en je kunt je nog inschrijven! “
“Ik geloof in het benutten van passie en talent. Juist dàt maakt initiatieven mooi, leuk en vergroot de slagingskans van het project”.
Hoe ga je de initiatieven enthousiasmeren die meedoen aan Groeikr8?
Voor het project Groeikr8 wordt tijd uitgetrokken. De kracht voor dit project komt van mensen uit de samenleving. Creatieve mensen hebben vaak goede ideeën maar vinden het soms moeilijk om de in ideeën in stappen uiteen te zetten. De bedoeling is om samen te werken met verschillende partijen door creatieve co-creatie. Ik geloof in het benutten van passie en talent. Juist dàt maakt initiatieven mooi, leuk en vergroot de slagingskans van het project. Uiteindelijk moeten ze straks zelfstandig verder kunnen. Het is een gezamenlijk leerproces waarbij het prachtig is om te zien wat mensen meestal al in korte tijd kunnen neerzetten.”
Welke waarde kunnen initiatieven meenemen om projecten te verduurzamen?
Bij initiatieven wordt tegenwoordig gelet op duurzaamheid. Maar in dit geval is het minder concreet. Als iets werkt kun je het doorgeven aan een nieuwe generatie zodat het niet verloren gaat. Iets kan zich voortzetten, verder ontwikkelen of een andere vorm krijgen.
Als mensen aan het einde van het traject het gevoel hebben dat ze het zelf kunnen dan word ik blij. Want dat betekent dat ik in mijn rol ben geslaagd!
Biografie Geert
Geert is 55 is jaar en woont samen met zijn vrouw Jolanda in Venlo. Op zijn achttiende startte hij met de opleiding verpleegkunde en kwam in de verstandelijke gehandicaptenzorg terecht waar hij werkte bij Dichterbij en Stevig. “Prachtig werk! Ik doe het nog wel op parttimebasis. Het is leuk om te doen.” Toch ging zijn pad ook een hele andere kant op. Sinds 2015 is hij zelfstandig, maar vooral trotse, ondernemer van zijn eigen bedrijf: ‘SAMEN EEN Innovatie’.
“Ik kwam er pas later achter hoe belangrijk ik het vind om van tijd tot tijd nieuwe dingen te doen. Daar krijg ik energie van!”
Tot 2000 was hij begeleider behandeling. Daarna groeide hij door tot projectleider, programmaleider en beleidsmedewerker. Hij rondde de opleiding HBO-verpleegkunde, de Master Management en Innovatie af en is gecertificeerd Voort facilitator. “Ik werkte als beleidsmedewerker toen ik door grootschalige reorganisatie de kans kreeg om de organisatie te verlaten. Dat was voor mij hèt moment om te doen wat ik al een hele tijd wilde doen. Het volgen van mijn droom: starten met een eigen bedrijf”. In de tijd dat Geert zijn nieuwe bedrijf opstartte kwam hij in aanraking met het landelijk netwerk: “Gave Dingen Doen.” Een netwerk van enthousiaste en bekwame facilitators die met elkaar én de gemeenschap de verbinding aangaan.
Sociale duizendpoot maar bovenal een vrije geest
Marjos Papen, 64 jaar is een levenslustige, sociale duizendpoot uit Venlo. Als activiteitenbegeleidster werkte ze 26 jaar voor groepen dementerende ouderen. Op muzikaal vlak is ze creatief, speelt ze piano, gitaar en gaf ze muziekles. Daarnaast runde ze haar eigen praktijk als natuurgeneeskundig therapeut. Ze doet aan drama, gaf kindervoorstellingen en is nog steeds actief als ‘simulatiepatiënt’ bij ‘De Gildeopleidingen’. Tegenwoordig is ze voorzitter en secretaris van scootmobiel stichting: ‘VSC Mijn Scoottie’. “Het kwam op mijn pad, eigenlijk is het een verlengstuk van wat voorheen mijn beroep was.”
“Van globetrotter, vrije vogel naar ‘Scoottie’. Mijn leven ging totaal om. Nu gaat het goed met me maar ik ben uit een diep dal gekomen”
Voorheen was ik een gezonde globetrotter, een vrije vogel. Ieder jaar ging ik, als het koud was erop uit. Lekker een maand naar Azië, Vietnam, Cambodja, Thailand en India. Ik regelde wat op de bonnefooi, keek wel waar ik uitkwam. Vrijheid! Achteraf ben ik blij dat ik dat allemaal gedaan heb. Want dat veranderde toen ik tien jaar geleden plots ziek werd. Een riedel van ellende achter elkaar. Door een vernauwing van de buikslagader, kreeg ik een broekprothese. Die prothese werd mijn redmiddel maar was ook het begin van alle ellende. Het ging fout, maar dat werd niet meteen onderkend waardoor ik blijvende schade/neuropathie opliep. Een half jaar later kreeg ik acuut longfalen, ernstig COPD met nog maar 28% longfunctie, een vertraagde schildklier, een melanoom én de ziekte van Lyme. Allemaal in drie jaar tijd. “Voor mijn gevoel was ik weggevaagd uit mijn eigen leven.”
“Ik leefde niet meer de eerste jaren na mijn ziek zijn; tenminste dat gevoel had ik”
Wat me overkomen is was heftig. Je moet je hele toekomstbeeld bijstellen. Dat duurde jaren. Uiteindelijk heb ik na therapie van een goede psychiater mijn leven weer opgepakt. Zij leerde me kijken naar de dingen die ik nog wel kon. Daarna ben ik weer op reis gegaan. Dichter bij dit keer. Noorwegen en Zweden. Ik moest mijn gevoel van eigenwaarde weer terugkrijgen. Dat is goed gelukt!
“Ik schaamde me dood toen ik voor de eerste keer op ‘dat ding’ ging zitten”
Bij de longfysio trof ik iemand die tegen me zei: Je kunt amper bewegen en lopen. Doe jezelf een plezier en vraag een scootmobiel aan. Maar dat wil je niet horen. Uiteindelijk liet ik me ompraten en heb ik via het Wmo-loket een aanvraag gedaan. Toen de scootmobiel werd afgeleverd heb ik zó zitten janken, dat wil je niet weten. Want dat doet iets met je hoor. “Ik schaamde me dood toen ik voor de eerste keer op ‘dat ding’ ging zitten.” Ik wilde helemaal niet op zo’n scootmobiel. Maar wat rest je, als je nog maar 20 meter kunt lopen. Toen ik daarna met ‘het ding’ de natuur in ging en mijn actieradius groter werd ging de knop om. Ik kon er weer zelf op uit, zag weer bomen, ik was buiten…
Mijn zelfstandigheid kreeg ik terug, Dat gun ik anderen ook. Het zaadje voor “Mijn Scoottie” werd geplant.
Stichting “Mijn Scoottie”
De club is opgericht omdat veel mensen moeite hebben om het huis te verlaten. Dàt willen we veranderen ook aI lopen we tegen nóg zoveel belemmeringen aan, zoals bezuinigingen op accu’s en het moeizaam verwerven van geldelijke middelen. Omdat je beperkt bent hoeft niet alles vóór je beslist te worden want we zijn niet gek! Als je ziek bent en je staat er alleen voor ga je er niet op uit. Je raakt geïsoleerd, wordt eenzaam. Individueel helpen we mensen die niet durven te rijden. Onze deelnemers zijn regelmatig ziek, allemaal zijn we beperkt, maar we blijven met elkaar in verbinding en houden contact. In de winter weekenden zijn er spellenmiddagen. In de zomer maken we ieder weekend samen tochten van ca 25 km door het mooie Limburgse en Duitse landschap. Iedere week is er op dinsdagmiddag in De Tuit achter mijn huis koffie / thee en iets lekkers. Een belangrijke ontmoetingsplek voor een vast treffen waar alle info gegeven wordt qua Gemeente, WMO, Medipoint en ook uitwisselingen over wat men heeft mee gemaakt bv met bezoeken artsen. Maar ook veel humor! Zo doen we 25 maart voor de derde keer mee aan “Venloop Walk &Wheels.” Naast de wandelaars doen ook wíj mee. Dát is pas integratie en dáár gaan we voor. Mensen die normaal nergens meer komen rijden dan met z’n vijftienen door de velden.
Als je ons dan ziet… supergaaf! Daarvan krijg ik altijd weer tranen in mijn ogen. In 2019 deden we bij Burgerkracht Limburg mee aan ‘EmPOWER je initiatief’. Het Huis van de Wijk c.q. bewonersondersteuners Venlo Zuid heeft ons geholpen met de opstart in 2018. Het geld dat we hebben gewonnen ging in de pot. Als we als scootties toeren gaan we ook wat drinken op een terras, maar dat kan niet iedereen betalen. Dus dat komt dan uit de pot, want iedereen moet kunnen meedoen!
Toekomstplannen en dromen? Legio!
Lang niet iedere COPD-patiënt is hetzelfde. Ik zou graag meer landelijk bekendheid geven aan de verandering die je ondergaat als je fysiek beperkt wordt voor de rest van je leven. Lezingen? Tv-programma’s? Een boek? Meer begrip in de samenleving dat mensen op een scootmobiel allemaal hun vaak heel verdrietige verhaal hebben. Nee niet zielig zijn, maar wel recht hebben op meer begrip. Ik wil me ook hard maken bij de overheid dat de scootmobiel een status krijgt die door het hele land hetzelfde is en dat het als een volwaardig en veilig vervoersmiddel wordt beschouwd met dezelfde snelheid als de fiets (15 km). En dat er officiële scootmobielinstructeurs verplicht worden. Dat we het niet verdienen om altijd maar neergezet te worden als a-socialen die door de stad crossen. Daarnaast helpen we andere scootmobielclubs door het uitwisselen van ervaringen. En als ik dan héél stout ben denk ik stiekem aan een tocht door Zuid-Nederland langs B&B’s naar mijn zoon in Rotterdam of zelfs Benidorm (heel toegankelijk voor scootmobiels). Wie weet…
Enthousiaste jongen met de wil om anderen te helpen
Joey is 20 jaar en woont begeleid in een woonvorm bij Pergamijn. “Ik ben een enthousiaste jongen. Soms ben ik een beetje te druk. Dat vind ik zelf want ik heb ADHD. Dan denk ik achteraf weleens: moest ik me daar nu weer zo druk over maken? Ik heb een leerachterstand en ook wel eens een kort lontje maar dat gebeurt alleen als ik te weinig slaap. Meestal niet hoor, en dan sta ik voor iedereen klaar!
Bij mij kun je terecht als je je hart wil luchten. Als je gewoon eens met iemand wilt praten van mens tot mens. Dat is soms best moeilijk want lang niet iedereen heeft iemand om mee te praten. Buiten mijn vader, moeder en grootouders had ik ook niemand. Uit ervaring weet ik hoe rot je je daarbij kunt voelen. Als je dat gevoel herkent dan kun je bij mij terecht.”
Er niet echt bij horen is keihard, dat doet pijn; daar wil ik iets aan doen
Bij Joey komt de wil om te helpen vanuit zijn hart want hij kent het gevoel om er niet bij te horen maar al te goed. Dat begon op jonge leeftijd vanaf de lagere school.” Ik werd gepest, en niet zo’n beetje ook. Ik vertelde het aan leerkrachten en zelfs aan vertrouwenspersonen maar er werd bedroevend weinig mee gedaan. Om niet te zeggen niets. Dat zou niet mogen. Ik werd gepest omdat ik anders was en later ook vanwege mijn geaardheid. Ik voelde me eenzaam en raakte erdoor in een depressie. Het duurde drie jaar voordat ik daar zelf uit wist te komen. Dat moet toch anders kunnen. Zaken als scheidingen, problemen thuis, racisme, discriminatie en geloof zijn hoofdbrekens voor veel jongeren. Mijn raad: probeer het niet allemaal zelf op te lossen maar praat er met anderen over dat helpt!
Werken bij Vidar maar straks ook als vrijwilliger bij @ease
“Ik werk bij leerwerkbedrijf Vidar in Sittard in het restaurant van de gemeente. Hier kan ik ‘beschut’ werken in een klein team. Dat werkt voor mij want het betekent dat ik – wanneer het te druk is – me terug kan trekken, dan ga ik even naar buiten. Daarna is het weer goed en ga ik verder. Het is een fijne, afwisselende baan in de catering. Soms werk ik in de keuken, dan weer in de bediening. Werk geeft me structuur en bovendien hou ik van koken dus dat is mooi meegenomen.”
Meedoen en de uitdaging aangaan
Je geeft aan niet van drukte te houden. Toch ging je de uitdaging aan om via Burgerkracht Limburg mee te doen aan het Social Lab en BeYOUng. Je durfde zelfs in het openbaar intieme verhalen te delen met een groep jongeren. Hoe rijm je dat? “Ja, maar dat is heel iets anders, dan overvalt het me niet. Daar heb ik van tevoren goed over nagedacht, dan weet ik wat ik ga zeggen en dan lukt het me wel. Ik heb een boodschap en die ik wil delen. Dat doe ik op mijn eigen Joey manier want ik geloof dat mensen daar iets aan kunnen hebben. Mijn boodschap gaat over het belang van liefde en vriendschap. Wat het betekent als je iemand hebt die je kunt vertrouwen. Om sorry te durven zeggen bij ruzies en daar vooral niet te lang mee wachten. Daarmee maak je dingen alleen maar groter dan ze zijn en daar heb je niks aan. Iedereen mag zijn wie hij is ook al verschilt dat van de grote groep. Daarom word ik ook vrijwilliger bij @ease. Ik ga een training volgen om me nog beter te kunnen inzetten. Bij @ease kun je je anoniem en veilig je verhaal kwijt. Er is altijd iemand die een luisterend oor biedt en het schept geen verplichtingen.
Hoe kunnen jongeren die met je willen praten je vinden?
“Ja, dat is een goeie. Nou, straks dus bij @ease maar ook via Burgerkracht Limburg wil ik blijvend mijn steentje bijdragen.”
Waarom is het voor jou belangrijk om met jongeren in contact te blijven?
Omdat ik denk dat het kan helpen. Ik heb een leuke, praktische tip. Aan jullie de keuze om er al dan niet aan mee te doen. Als je een rotdag hebt gehad schrijf het op en vernietig het erna. Verscheur, verbrand of versnipper het. Het doel hiervan is om de op de slechtste momenten gedachten letterlijk te vernietigen. Daarnaast schrijf je minstens één positief ding op. Maar deze schrijfsels bewaar je. Hoe dat een jaar vol en pak het er weer bij, lees het terug. Misschien brengt het je wat.
Hakan Ortak – een jongerenwerker die verbindt
Als je iets doet, doe het met passie anders heeft het geen zin…
Hakan is 49 jaar en al meer dan 12 jaar jongerenwerker bij Synthese. Hij heeft Turkse roots, maar voelt zich ook een echte Limburger. Uit Venray, want dáár is hij geboren en getogen. Met zijn vrouw Eda heeft hij twee kinderen: Kaan en Ela. In het weekend helpt Hakan zijn vrouw Eda in haar specialiteitenrestaurant. Ze hebben beiden een passie. Voor Eda is dat koken en voor Hakan het helpen van jongeren. Vooral diegenen die niet gezien dreigen te worden. Hun leven weer op de rails te krijgen en een toekomst opbouwen. Dat is zìjn ding. Hoe? Door vooral goed naar ze te luisteren en ze serieus te nemen. Samen kijken naar wat kan. Soms lukt dat door ze een baan te geven in het restaurant van Eda. Een mooie combi toch?
Be YOUng – Jongeren koken voor ouderen
“Op het event Be YOUng van Burgerkracht Limburg vertelde ik over het project ‘Jongeren koken voor Ouderen’. Ouderen krijgen een maaltijd waaraan een activiteit is gekoppeld. Die maaltijd wordt gemaakt en geserveerd door jongeren. Ze worden daarbij begeleid door vrijwilligers. Jong en oud ontmoeten elkaar op deze bijzondere manier. Dat helpt tegen de eenzaamheid waar ouderen vaak mee kampen. De jongeren leren bij dit project om te koken, te plannen en samen te werken. Een win-win situatie. Het streven is dat dit wekelijks gaat gebeuren, dat ouderen op termijn mee gaan koken en vrijwilligers het project uiteindelijk zelfstandig voortzetten.”
Denken buiten de lijntjes kan soms veel opleveren
Jij maakt je hard voor talentontwikkeling bij jongeren. Vertel er eens iets over. “Klopt. Dat komt vaak door toeval tot stand. Zo ontmoette ik bij een inloopavond Oussama Tajjiou. We raakten in gesprek over school. Daar werd hij absoluut niet serieus genomen. Hij kreeg de kans niet om zichzelf te ontwikkelen. Hoe hard hij dat ook probeerde. Hij zocht hulp bij leerkrachten en probeerde erover te praten, maar behalve een hoop frustratie en onzekerheid leverde het niets op. Hij zou een te laag niveau hebben en kreeg niet de mogelijkheid om te participeren in zijn eigen ontwikkeling. Hij werd hierdoor belemmerd en bleef in een spiraal hangen. Hij kreeg niet de kans van school om zichzelf te ontplooien. Hierdoor waren er weinige mogelijkheden voor hem. Hij raakte voornamelijk gefrustreerd dat hij niet serieus werd genomen en niet gebruik kon maken van zijn krachten. Toch voelde hij intuïtief dat hij meer kon en met hulp van Hakan bewees hij ook dat hij het wèl kon. Maar er ging een onnodig lange en moeizame weg aan vooraf. Die leidde van helemaal onderaan de ladder naar het mbo- en het hbo waar hij nu met succes een opleiding tot lerarenopleiding volgt. Tevens is hij nu ook werkzaam als docent en coach binnen het mbo, hij begrijpt de doelgroep door zijn verleden helpt hij studenten door hen wel een eerlijke kans te bieden in de maatschappij. De gebeurtenissen die hij in het verleden heeft meegemaakt, heeft ervoor gezorgd dat hij het onderwijs in is gegaan. Hij wil graag de doorslag maken om kwetsbare jongeren te ondersteunen, hij begeleidt hun individueel in hun persoonlijke route en investeert in de relatie met studenten. Tevens heeft Oussama de afgelopen jaren niet stilgezeten, hij heeft een eigen beveiligingsbedrijf opgericht genaamd ‘Solar Security’ hiermee ondersteunt hij jongeren in het behalen van hun mbo-diploma en biedt ook een baan en doorgroeimogelijkheden voor kansarme jongeren. Volgens Oussama is het motto van zijn bedrijf niet alleen om veiligheid aan particulieren te garanderen en waarborgen. Maar ook een bedrijf dat de talenten van jongeren prikkelt en uitdaagt. Uiteindelijk gelooft hij in de kracht van jongeren, zij zijn tot slot ‘‘de toekomst’’ het zijn ruwe diamanten die nog geslepen moeten worden. Eenmaal geslepen dan komen de talenten tot zijn echte recht. Dit had ook heel anders kunnen aflopen. Of dat te voorkomen is? Dat is een moeilijke vraag. In dit geval ben ik naar diezelfde school teruggegaan. We hebben erover gesproken. Nú zijn ze trots op de groei die Oussama heeft doorgemaakt, maar daar hebben ze zelf geen aandeel in gehad. Ik probeer hen dat niet te verwijten maar juist bespreekbaar te maken en bewustzijn te creëren zodat er in de toekomst beter mee om wordt gegaan.
Soms moet je ook op je gevoel durven afgaan en denken: “Dit zou kunnen lukken. Laten we het proberen!”
De maatschappij is verhard. Jongeren lijken minder gezien te worden. Er is onwil, onbegrip maar ook faalangst. Men is bang om risico te lopen of verantwoordelijkheden aan te gaan. Dat is een zwaktebod. Natuurlijk kunnen dingen minder goed uitpakken en moet je proberen risico’s te vermijden. Zelfs met de beste intenties gaat het ook wel eens mis maar dan heb je het wèl geprobeerd. Er is een teveel aan opgelegde wet- en regelgeving. Beperkingen te over. Maar soms moet je ook op je gevoel durven afgaan en denken: “Dit zou kunnen lukken. Laten we het proberen!”
Lijntjes uitgooien
Opvoeden is altijd een issue, maar bij veel kinderen uit gebroken gezinnen lukt dit niet. De problemen zijn breed en complex. Dan hebben ze andere mensen nodig die helpen. Er wordt gauw door één oordelende bril gekeken maar zo simpel is het niet. Als hulpverlener moet je creatief zijn. “Ik liep eens in de avond eens langs een speeltuin. Daar zaten jongeren te blowen. Ik erop af, maar ze hadden al meteen die blik in hun ogen van: ‘laat ons met rust’. Dat doe ik dan ook. Ik vertel alleen wie ik ben, wat ze aan mij kunnen hebben en waar ze me kunnen vinden. Zes maanden erna staat er dan ineens een jongen bij het restaurant voor de deur. Ik herkende hem niet eens meer. Maar hij herinnerde zich mij nog wel. Suïcidaal, maar gelukkig is het ook met hem goed gekomen. Dat gebeurt natuurlijk niet altijd.”
Jongeren zijn vaak al bij zoveel instanties geweest. Steeds opnieuw moeten ze hun verhaal vertellen en worden ze van hot naar her verwezen. Een mens die ze diep in de ogen kijkt en hulp aanbiedt.
Dat werkt vaak veel beter.
Wat een toevallige ontmoeting teweeg kan brengen
Bij een cursus ontmoet Chantal een bijzondere Ghanese dame. De twee raken in gesprek. De vrouw gaat een modeshow presenteren in Parijs. Ze vertelt enthousiast over een klein kledingwinkeltje in Maastricht waar ze schoenen kan krijgen die passen bij haar presentatie-outfit. Chantal biedt haar een lift aan en gaat mee naar de winkel, Dress for Success. Wat haar meteen opvalt aan de winkel is de hartelijke ontvangst. “Het voelt als een warm bad als je binnenkomt bij Dress for Success Maastricht. Nog steeds ontroert het me hoe mensen hier twijfelend de drempel overkomen en na afloop van het traject gesterkt en met veel meer zelfvertrouwen vertrekken.”
De presentatrice van de modeshow blijkt een oude “kleedklant”. Chantal wordt voorgesteld aan de aanwezige dames en is zó gecharmeerd van de organisatie dat ze spontaan plaatsneemt in het bestuur. Eerst als bestuurslid en sinds twee jaar als voorzitter.
Wat is Dress For Success Maastricht?
Dress for Success Maastricht is een non-profit organisatie die gerund wordt door vrijwilligers. De kleding in de winkel is afkomstig van donaties uit het bedrijfsleven en van particulieren. Bij de keuze van de kleding word je geholpen door vakkundige mensen. Zonder prijskaartje ga je samen op zoek naar een set kleding waarmee je voor de dag kunt komen. Letterlijk alles wordt uit de kast getrokken om jou een zo goed mogelijke indruk te laten maken bij je sollicitatie, kennismaking of pitch. Je krijgt niet alleen passende kleding, maar ook advies!
Voor wie is Dress for Success Maastricht?
Voor werkzoekenden, mensen met een uitkering of minimum inkomen die op zoek zijn naar vrijwilligerswerk, een stageplaats, als je participatie deelnemer bent of wanneer je start als Zzp’er of je dient te presenteren voor een nieuwe opdracht. Iedereen vanaf 16 jaar is welkom.
Zij werken samen met Coffee & Work en geven de workshop ‘Gezien worden’
De workshop bestaat uit 4 bijeenkomsten. In kleine groepjes ga je aan de slag met alles wat te maken heeft met ‘jezelf presenteren’. Professionals uit het vak (kleding, haren, make-up) en begeleiding van een medewerker van Coffee en Work helpen je om je kwaliteiten zichtbaar te maken. “Iedereen heeft iets moois in zich en dat brengen we naar voren.” Benieuwd naar de workshop? Meld je dan vooral aan!
Het is meer dan kleding
Weer mee kunnen doen in de maatschappij, uit de armoede komen en economisch zelfstandig worden. Daar wil Dress For Success Maastricht je graag bij helpen. Maar als je alleen maar een uitkering of een minimum inkomen hebt valt het niet altijd mee om je voor het sollicitatiegesprek representatief te kleden. De kans op ‘een goede eerste indruk’ kan daardoor worden gemist en dan gaat de baan naar een ander. Dress for Success Maastricht is er juist voor deze mensen. De winkel is gevestigd in Maastricht en kleedt klanten uit heel Limburg. In de praktijk blijkt onze aanpak voor veel mensen een uitkomst. Klanten vertellen dat ze door adviezen en de kleding van Dress for Success Maastricht met meer zelfvertrouwen solliciteren en hierdoor sneller dan ze dachten een leuke baan hebben gevonden.
Biografie Chantal
Chantal heeft professionele kennis en ervaring op het gebied van Marketing & Communicatie, Event organisatie, Gastvrijheid, Coachend leidinggeven, en Verandermanagement. Haar ervaring gebruikt ze bij projecten en evenementen.Ze gelooft erin om je openstellen voor anderen. Eerst op te lossen wat opgelost moet worden door verhalen aan te horen en pas dán te kijken waar je bij kunt helpen. Door oprecht aandacht te hebben voor mensen kun je ze met elkaar verbinden.Het leveren van waarde voor klanten en het optimaal benutten van de talenten van medewerkers staat bij haar voorop.
Ivo Gijsen ‘Met onze kennis sta je sterker!’
Hij geeft gratis advies bij vragen over arbeidsongeschiktheid, arbeid en ziekte
Ivo Gijsen is een van onze spreekuurhouders in Maastricht-Heuvelland. Hij zet zich een aantal uren per week vrijwillig in om mensen die vragen hebben over arbeidsongeschiktheid, arbeid en ziekte te helpen en advies te geven. Hij heeft alle kennis in huis over de complexe regelgeving. In zijn dagelijks leven is hij werkzaam als jurist bij KampsVanBaar Advocaten in Sittard met als expertise; juridische aspecten rondom ziekte, arbeidsongeschiktheid en zorg.
“Had ik het maar eerder van jullie spreekuur gehoord…”
Dat is wat ik vaak hoor. En dat is jammer. We worden minder goed gevonden dan voorheen terwijl ik bij mijn werkgever juist een toestroom zie aan cliënten uit dit veld. Dat geeft aan dat er genoeg te doen is. Maar dat mensen ons niet weten te vinden. En dat moet veranderen. Het WAO-WIA spreekuur is gratis en een helpend voortraject waar je je voordeel mee kunt doen. We hebben meerdere spreekuurlocaties in Maastricht Heuvelland. Je kunt vrijblijvend langskomen. Op de website vind je onze locaties en waar je wel of geen afspraak hoeft te maken.
“Ik probeer niet alleen vanuit een juridisch oogpunt te adviseren maar vooral te kijken hoe ik iemand in een breder perspectief verder kan helpen richting toekomst. Mijn motto: “Ik kan niet garanderen dat ik iedereen kan helpen maar doe daar wel mijn uiterste best voor. Ik laat je niet zomaar los…”
Hoe gaat de dienstverlening in zijn werk
Bij het vrijwilligersspreekuur werken mensen die een lijntje/achtergrond hebben met het sociaal domein. Denk bijvoorbeeld aan oud-UWV-medewerkers, arbeidsdeskundigen of, zoals ik, met een juridische achtergrond. Allemaal ervaren mensen die weten hoe het eraan toegaat bij medische keuringen. Er is behoorlijk wat expertise bij de vrijwilligers. Vanuit deze gedachte wordt geprobeerd om mensen te helpen.
Je kunt met heel veel vragen bij ons terecht
We helpen mensen met veel verschillende vragen. “Krijg ik wel of niet een uitkering voor arbeidsongeschiktheid? Wat kan ik het beste doen bij moeilijkheden met mijn werkgever?”
We bieden ook hulp als je bezwaar wilt aantekenen bij een WIA-keuring. We gaan bijvoorbeeld met je mee als je dit wil, zodat je sterker staat. We bieden de ondersteuning die gevraagd wordt en kijken altijd mee wat er het beste is voor de cliënt.
In de praktijk zien we dat cliënten ons te laat vinden. Dan is er al een heel dossier opgebouwd. We kunnen dan een bezwaar aantekenen zodat er een volledige heroverweging plaatsvindt en ze opnieuw naar je dossier kijken. Maar dan nóg blijft het lastig. Het is daarom echt van belang om ons in een zo vroeg mogelijk stadium aan te haken zodat je deskundig advies inwint en kijkt hoe je de zaak dan aanvliegt.
We helpen ook mensen in de bijstand
We staan ook voor je klaar bij verschillende bijstandskwesties, vragen over toeslagen, Wmo en de daarbij benodigde voorzieningen. Daarnaast hebben we mede via Burgerkracht Limburg een breed netwerk zodat we effectief kunnen doorverwijzen. Maar we geven niet alleen advies maar bieden ook een luisterend oor. Mensen willen vaak hun verhaal kwijt, hebben behoefte aan ventileren en dat kan natuurlijk ook. Het is niet altijd zo dat er juridisch advies nodig is maar er is ook sociaal een behoefte.
Wie is Ivo Gijsen
Is gedreven, proactief en nauwkeurig. Als vrijwilliger bij de Wao/Wia groep Maastricht & Heuvelland komen deze eigenschappen goed van pas. Ivo is 26 jaar, afkomstig uit Doenrade studeert in 2020 af aan Zuyd Hogeschool Hbo-Rechten te Sittard. Hij haalde zijn Bachelor of Laws. Praktijkervaring doet hij op tijdens zijn studie in de advocatuur en juridische dienstverlening. Voor zijn Pre-master en Master aan de Radboud Universiteit te Nijmegen verbreedt hij zijn juridische kennis en vaardigheden en verdiept zich verder in het sociaal zekerheidsrecht. Zijn werk doet hij met veel passie en plezier waarbij het belang van de cliënt altijd voorop staat. Persoonlijk contact is voor hem erg belangrijk, en daarnaast veelvuldig telefonisch of e-mail contact met cliënten.
Vragenlijsten zijn het middel om te weten wat er speelt, wat gaat er goed en wat gaat er slecht. Het komt te vaak voor dat vragenlijsten onduidelijk zijn en dit levert veel frustratie op, bij zowel cliënten als professionals. Anja Minheere, vrijwilliger bij Burgerkracht Limburg, won met het project ‘Zie en Hoor de cliënt’ afgelopen donderdag één van de Open Science Awards. Zij onderzocht samen met een team hoe je vragenlijsten effectief kunt inzetten, rekening houdend met mensen met een taalverwerkingsprobleem.
“Samen met het onderzoeksteam van Zuyd Hogeschool en ervaringsdeskundigen hebben wij onderzocht hoe je vragenlijsten communicatief vriendelijk kan maken voor mensen met een taalverwerkingsprobleem. Met het winnen van deze prijs krijgen wij de kans om te laten zien waarom dit zo belangrijk is! In de zorg krijg je steeds vaker te maken met vragenlijsten. Professionals, maar ook cliënten ergeren zich aan deze vragenlijsten. Ze zijn te lang, te moeilijk of onaantrekkelijk.”
De projectgroep paste drie bestaande vragenlijsten (van o.a. Envida en SGL) aan en ontwikkelde ‘de leidraad communicatievriendelijk meten’. Hiermee kunnen professionals in de toekomst zelf aan de slag. Zo is o.a. het gebruik van scherpe kleurenfoto’s belangrijk, wordt er aangeraden 1 vraag per pagina weer te geven en is het lettertype Verdana het beste leesbaar.
Raak-prijs 2021
Afgelopen jaar heeft de projectgroep met dit project ook de 2e prijs van de Raak-award gewonnen. “Hier lieten we ook zien dat het includeren van kwetsbare mensen in onderzoek heel waardevol is”.
Nu begrijp ik je! (en doe ik mee)
“Samen met drie hogescholen in Nederland gaan nu we verder met een landelijk onderzoek. Samen met professionals én burgers in de publieke sector, zorg- en welzijnsorganisatie onderzoeken we hoe professionals taalboodschappen kunnen versterken in begrijpelijke taal”. Het project ‘Nu begijp ik je! (en doe ik mee) wil bijdragen aan een inclusieve samenleving.
Ben je benieuwd wat ‘de leidraad communicatievriendelijk meten’ inhoud? >> https://bit.ly/3KXhmd9
(Foto: Pim Rusch)
In het najaar 2022 gaat de Cultuurimpuls Noord-Limburg van start.
Op zaterdag 24 september – 9.30 – 13.00 uur vindt de inspiratieochtend plaats van Cultuurimpuls Limburg-Noord. Dit programma biedt ondersteuning aan culturele projecten die een extra impuls geven aan de leefbaarheid en veerkracht van dorpen en lokale communities.
Heb je een idee of initiatief rond een maatschappelijke kwestie en/of ben je een cultuurmaker die met verbeeldingskracht aan de slag wil in een maatschappelijke context? Meld je dan nu vrijblijvend aan!
In najaar 2022 selecteren we tien tot vijftien initiatieven die – met wat extra steun in de rug – kunnen uitgroeien tot inspirerende voorbeelden hoe je samen met cultuurmakers het verschil kan maken in je eigen leefomgeving.
Cultuurimpuls Noord-Limburg is een samenwerking tussen CAL-XL, Rick Raakt, Huis voor de kunsten Limburg en Burgerkracht Limburg.
De Ontmoetingswinkel Heerlen Noord, gelegen aan de Wannerstraat deed in maart mee aan: het project: ‘Empower jouw initiatief!’ Burgers bedenken, wij schenken! “Een van de vrijwilligers leek het leuk om mee te doen, want: ze had een plan”, vertelt Aalt Fikse, pionier Limburg bij het Leger des Heils.
De Ontmoetingswinkel
Het woord zegt het eigenlijk al. Bij de Ontmoetingwinkel gaat het om twee dingen: de ontmoeting en de winkel. De winkel is in dit geval ondersteunend en dient om mensen op een eenvoudige manier de drempel over te helpen. Als je een plek hebt waar je elkaar ‘slechts’ ontmoet, rijzen er al snel vragen. Waar is het voor? Voor wie is het? Is het wel wat voor mij? Wanneer je een winkel hebt, lopen mensen gemakkelijk binnen. Er hangen kleren, staan schoenen. Je kijkt wat rond, raakt met elkaar in gesprek en neemt misschien de tijd voor een kopje koffie. Zo komen gesprekken op gang en begint de ontmoeting. “Hoe is het met jou? Wanneer iemand je vriendelijk benaderd, laat voelen dat hij je werkelijk ziet en tijd voor je neemt, komen zaken naar voren. Dingen waar men zelf geen raad mee weet, waarbij hulp welkom is maar waar niet makkelijk om gevraagd wordt. Mensen hebben vaak weinig contacten. De contacten die ze hebben zijn meestal een vluchtig van aard. Er komt wel een thuis- of poetshulp langs. Maar er is geen tijd voor langere gesprekken, terwijl die behoefte wel bestaat. Er zijn ook praktische hulpvragen die uit de verhalen naar voren komen. Want, wat er ontbreekt is aandacht, oprechte aandacht. Mensen die in je geïnteresseerd zijn en vragen: “wat heb je meegemaakt of waar maak je je zorgen over? Dáár gaat het in de Ontmoetingwinkel om, contact leggen en er ook buiten de Ontmoetingwinkel mee verder gaan. Ja, eenzaamheid speelt hier zeker een hoofdrol.”
Een koffiefiets en een vrijwilliger met sterke kuitspieren
Het plan was, om naast de Ontmoetingwinkel, de wijk in te gaan met een elektrische “koffie(bak)fiets”. Elektrisch omdat er in Zuid-Limburg nogal wat heuvels getrotseerd moeten worden. Om met die fiets mensen te bereiken die niet in de winkel langskomen. Wat verder in de wijk wonen. Met de fiets kunnen ook deze mensen gevonden worden door “langs te fietsen”, ze op straat aan te spreken met een kop koffie en een koekje. Op die manier kun je ze alsnog attent maken op de Ontmoetingwinkel. De koffiefiets gaat erop uit. Er wordt contact gelegd met mensen die dat zelf moeilijk vinden. Voor wie een ontmoeting iets kan betekenen. Aalt: “de hoofdprijs hebben we jammer genoeg niet gewonnen. Dus een elektrische wordt fiets wordt het niet. Maar we zijn ook blij met de deelnameprijs. Dan wordt het maar een gewone fiets met versnellingen en een vrijwilliger met sterke kuitspieren!”
Voorbeelden uit de praktijk en waarom het (niet) werkt
Geconstateerd wordt dat veel mensen eenzaam zijn. Daar zijn statistieken en inmiddels voldoende cijfermateriaal over. Maar als je op de plekken komt waar mensen welkom zijn zoals bijvoorbeeld in buurthuizen dan zitten deze niet bepaald overvol. Dat staat haaks op de cijfers van het aantal eenzame mensen. De conclusie is dat mensen wel eenzaam zijn maar er niet voor uitkomen. Schaamte speelt daarbij een rol, men wil niet moeilijk doen, maar dankbaar zijn voor wat ze wel hebben. 1 op de 4 mensen voelt zich eenzaam en een op de 10 mensen voelen zich zelfs extreem eenzaam maar komt daar niet voor uit.
Het ideale plaatje
“Hoe het ideale plaatje eruitziet in deze context? Aalt Fikse heeft vijftien jaar in Suriname gewoond. Het leven speelt zich daar veelal af op straat, de mensen kennen elkaar. Het weer leent zich daar natuurlijk ook beter toe. Hier in Nederland is dat anders. Het is wel een sociaal land maar je vindt elkaar minder gauw. Wat mooi zou zijn is wanneer er in elke straat van elk dorp of stad één huis dat openstaat. Waar je gewoon binnen kunt lopen. Waar je welkom bent, binnen kunt lopen en gewoon je je verhaal kunt doen.
In vele dorpen uit het straatbeeld verdwenen, maar voor dit mooie burgerinitiatief weer helemaal terug, de SRV-wagen. Een verlangen van Simon Groenedijk en zijn vrouw Jolanda. Het idee ontstond uit een gezamenlijke wens om mensen uit hun isolement te halen en is een samenwerkingsproject met het Leger des Heils. Beide echtlieden coördineren het project en werken samen met zo’n 20 andere vrijwilligers. Ze regelen laagdrempelige ontmoetingen in een omgebouwde SRV-wagen. Deze is omgetoverd tot een rijdende huiskamer. Het mooie aan de Ontmoetingbus is dat die zomaar bij jou in de buurt neerstrijkt. Als het ware naar je toekomt.
Simon vertelt: “Voordat de bus een bestemming aandoet wordt plaatselijk bekeken hoe we ons het beste kunnen laten zien. Van het Leger des Heils hebben we T-shirts gekregen om in de buurt beter herkenbaar te zijn. Wanneer we vooraf locaties bezoeken wordt daardoor de link sneller gelegd. “Oh ja, dat zijn die mensen die horen bij de bus”. Van tevoren verspreiden we folders. Die hangen we ook in supermarkten en andere gelegenheden op. Ook op social media maken we bekend waar we komen. Er is veel eenzaamheid. Ouderen, raakten – door toedoen van corona – (nog) meer geïsoleerd. Vanwege de maatregelen werd verplicht afstand gehouden van familieleden, vrienden en bekenden. Maar ook jongeren, bijvoorbeeld studenten, kampen met diezelfde eenzaamheid. Met de inzet van de bus willen we ondersteuning bieden aan iedereen die daar behoefte aan heeft in de Kerkdorpen rond Born (Holtum, Buchten, Born, Schipperskerk, Grevenbicht en Obbicht, Graetheide, Einighausen, Guttecoven en Limbricht).”
“We zijn allemaal sociale beestjes die contact willen”
Iedereen is bij ons van harte welkom in de bus. Jong, oud, ongeacht kleur, met of zonder geloofsovertuiging. Door de bus kom je makkelijk de deur uit. Dicht bij huis kun je contacten opbouwen, nieuwe mensen ontmoeten. Vaak tref je gelijkgestemden. Je kunt je verhaal kwijt. Een beetje aanspraak, een kopje koffie doen een mens goed. Per slot van rekening zijn we allemaal sociale beestjes die graag contact willen.
Toeval bestaat niet
Aalt Fikse, regiocoördinator voor Zuid-Limburg, bij het Leger des Heils stelde de bus – verkregen uit een donatie – voor het project ter beschikking. Het plan om met een bus dorpen te bezoeken bestond al langer. Laten nu juist díe bovengenoemde kerkdorpen nog op hun verlanglijstje staan waar wij nu invulling aan geven.
Helpen waar nodig
We bezoeken locaties waar mensen komen die behoefte hebben om met iemand te praten. Daarbij werken we samen met de kerken. Zij weten waar behoeften spelen en ondersteuning nodig is. In de bus worden vaak bus schrijnende verhalen gedeeld. Het is soms makkelijker om dit te doen met vreemden, want schaamte kan een rol spelen. Onze vrijwilligers staan klaar om te luisteren en te helpen. We creëren verbondenheid op een veilige plek. Wat gedeeld wordt blijft binnen de muren van de bus. Diepgaande gesprekken kunnen elders voorgezet worden. We lossen geen problemen op maar kunnen wel intermediair zijn. Hulpvragen inventariseren en meegaan naar de hulpverlener. Laatst kwam iemand de bus in en heeft non stop drie uur zitten praten. Dat betekent wat. Het lukt vaak om mensen weer moed in te spreken, die echt heel diep zitten. Er op eigen kracht uitraken lukt vaak niet. Als we dan kunnen helpen is dat heel veel waard.
Droom
De gewonnen prijs die we bij Burgerkracht Limburg hebben gewonnen voor het project “EmPower jouw initiatief” gaat in de grote pot. Dat gebruiken we om nieuwe ideeën mee te ontplooien en kleine gadgets van te betalen om onze zichtbaarheid nog meer te vergroten. In de toekomst willen we bijvoorbeeld presentaties geven in buurthuizen en ouderenverenigingen om nóg meer bekend te maken wat we doen. Hoe mooi zou het zijn als we daardoor, vaak zelf opgeworpen belemmeringen, kunnen wegnemen! Als bij mensen de schroom wegvalt en ze gewoon de bus in durven te stappen!
